Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Φεβρουάριος, 2013

Αμαλία Τσακνιά – Μικρό Περιστατικό Ανάγνωσης

Εικόνα
Ποια είναι αυτή η παράξενη δόνηση που μας κάνει να παραμείνουμε αναγνώστες ενός ποιήματος, να διαβάσουμε και να ξαναδιαβάσουμε τους στίχους του, να σκύψουμε με οικειότητα στα νοήματά του; Ποτίζουμε και ξαναποτίζουμε τα μάτια μας με λόγο ικανό και μια θέρμη χαράς σαν κουβέντα σε φίλο γεννιέται μέσα μας: «πολύ καλή ποίηση». Κάπως έτσι αντάμωσα κι εγώ με την ποίηση της Αμαλίας Τσακνιά. Ποίηση με χαμηλόφωνες τις αναζητήσεις και τα ερωτηματικά της, όπως χαμηλοφώνως θα ακούγονταν ο λόγος της σε μια συζήτηση ανάμεσα σε δυο, ένα «γιατί;» ανάμεσα σε δυο...   Δεν ήμουνα πια εγώ. ο άνεμος έσβησε τ’ αχνάρια μου απ’ τη μνήμη σου για πάντα. Τι έφταιξε; ίσως που δεν άκουσες ποτέ τον ήχο της φωνής μου ίσως αυτή χαράζεται βαθύτερα δεν ξέρω. Μίλησες για τον καιρό το τελευταίο ναυάγιο και τη γρίπη. Κι εγώ που ήρθα εδώ σαν να μην είχα λείψει ούτε ένα βράδυ. ****** Η πόλη Η πόλη δεν κοιμάται τις νύχτες κουλουρια