Προστακτικές Ενεστώτα Χρόνου - Στον ποιητή Ηλία Κεφάλα
Αν θες να κάνεις κάτι για τον ποιητή,
μίλα που και που για τα ποιήματά του,
διάβασέ τα και ξαναδιάβασέ τα,
πες στους άλλους ποια σπουδαία
μπορούν να μάθουν απ’ αυτά,
κάνε τέλος πάντων κάτι.
Ίδρωσε πολύ για να τα γράψει
να το ξέρεις,
κι ας μην τ’ ομολογεί.
Βλέπεις
δεν θέλει να παραδεχτεί
ότι η ποίηση,
αν δεν σου κλέβει την ζωή,
σου κλέβει χρόνο.
Δε θέλει να σου πει πως,
όσο κι αν γράφει από χάρισμα,
τόσες οδύνες του νου,
πάλι και πάλι,
δεν ήταν εύκολο να τις αντέξει.
Δε θέλει να σου πει ότι έγραφε
γιατί δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς,
δε θέλει να μιλήσει για πολλά,
δεν καταδέχεται.
Αν θες λοιπόν να κάνεις κάτι γα τον ποιητή,
κάντο.
Για την ποίηση δεν έμεινε να κάνεις τίποτα,
οι ποιητές της τα ‘χουν δώσει όλα.
Ε.Λ.
Το ποίημα αφιερωμένο στον Ηλία Κεφάλα περιλαμβάνεται στην συλλογή "Η Εποχή των Λέξεων" που εκδόθηκε το 2015 από τις Εκδόσεις των Φίλων.
Και να η απάντηση του ποιητή:
Συνεχίζω με το ποίημα εδώ:
Σ᾽ ΕΝΑΝ ΝΕΚΡΟ ΠΟΙΗΤΗ
Στην Ελένη Λιντζαροπούλου
Σ᾽ ἕναν νεκρὸ ποιητή
Τὶ θὰ μποροῦσες νὰ πεῖς;
Τίποτα πιά ποὺ θὰ μποροῦσε νὰ τ᾽ ἀκούσει
Γιατὶ οἱ νεκροὶ δὲν ἀκοῦν
Μονάχα ὑπακοῦν
Στὸ σκοτάδι
Ἀλλὰ λίγο φῶς θὰ μποροῦσες
Νὰ ρίξεις σὲ κάποιο του ποίημα
Θὰ μποροῦσες νὰ συλλαβίσεις ἀργὰ τὶς λέξεις
Ποὺ κι ἐκεῖνος συλλάβισε
Καὶ νὰ χαρεῖς τὴ μουσικὴ τῶν φθόγγων του
Σὰν νὰ τὴν χαίρεται ὁ ἴδιος
Θὰ μποροῦσες νὰ ὑποκαταστήσεις
Χωρὶς ν᾽ ἀντικαταστήσεις τὸ πρόσωπό του
Τὴν ὥρα ποὺ μὲ τὸ χαμηλωμένο βλέμμα του
Δὲν βλέπει μακρύτερα ἀπὸ σένα
ΗΛΙΑΣ ΚΕΦΑΛΑΣ
17 Φεβρουαρίου 2015
ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙΣ
Ηλίας Κεφάλας
Δεν υπάρχει βαθύτερο πηγάδι από τη λησμονιά.
Δεν υπάρχει αποδεκτή παρηγοριά.
Χωρίς μια χάρη δωρεάς στον εαυτό μας.
Οι στίχοι τι εύκολα που γράφονται
Και οι στίχοι τι εύκολα που σβήνουν.
Τα ποιήματα και οι ποιητές
Θα φύγουν σαν το γοργό νερό.
Η ποίηση θα μείνει. Λοιπόν
Η ποίηση θα μείνει, ευνόητο.
Αλλά, για κέρδος αν το περνάς αυτό
Έλα να μου το πεις.
Η φωτογραφία είναι του ποιητή. Έφτασε με το e-mail συνοδευμένη από αυτές τις λίγες λέξεις:
"Ὑπὸ βροχήν. Καὶ μέσα ἀπὸ τὸ τζάμι τοῦ αὐτοκινήτου ἡ συγκίνηση τοῦ δέντρου μᾶς διαπερνᾶ."
Για τον Ηλία Κεφάλα δείτε και ΕΔΩ
μίλα που και που για τα ποιήματά του,
διάβασέ τα και ξαναδιάβασέ τα,
πες στους άλλους ποια σπουδαία
μπορούν να μάθουν απ’ αυτά,
κάνε τέλος πάντων κάτι.
Ίδρωσε πολύ για να τα γράψει
να το ξέρεις,
κι ας μην τ’ ομολογεί.
Βλέπεις
δεν θέλει να παραδεχτεί
ότι η ποίηση,
αν δεν σου κλέβει την ζωή,
σου κλέβει χρόνο.
Δε θέλει να σου πει πως,
όσο κι αν γράφει από χάρισμα,
τόσες οδύνες του νου,
πάλι και πάλι,
δεν ήταν εύκολο να τις αντέξει.
Δε θέλει να σου πει ότι έγραφε
γιατί δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς,
δε θέλει να μιλήσει για πολλά,
δεν καταδέχεται.
Αν θες λοιπόν να κάνεις κάτι γα τον ποιητή,
κάντο.
Για την ποίηση δεν έμεινε να κάνεις τίποτα,
οι ποιητές της τα ‘χουν δώσει όλα.
Ε.Λ.
Το ποίημα αφιερωμένο στον Ηλία Κεφάλα περιλαμβάνεται στην συλλογή "Η Εποχή των Λέξεων" που εκδόθηκε το 2015 από τις Εκδόσεις των Φίλων.
Και να η απάντηση του ποιητή:
Κυκλοφόρησε το νέο βιβλίο της Ελένης Λιντζαροπούλου Η ΕΠΟΧΗ ΤΩΝ ΛΕΞΕΩΝ που πρωτίστως τιμά την ποίηση και δευτερευόντως τιμά και μένα προσωπικά. Μέσα στα ποιήματα ανυψώνονται οι φωνές της προσωπικής και της συλλογικής συνείδησης, η διάσπαρτη αγάπη και η εγκλωβισμένη μνήμη στις δραματικές κόχες του παρελθόντος. Οι πίνακες της Ιωάννας Ασσάνη βοηθούν στην ανάδειξη του δραματικού υποβάθρου του λόγου και ταυτόχρονα εντάσσουν ένα ενιαίο και έλλογο εικαστικό πρόταγμα. Αγαπητή μου Ελένη σ᾽ευχαριστώ για την αφιέρωση του ποιήματος "Προστακτικές ενεστώτα χρόνου". Λέω και λέμε όλοι συχνά ότι οι ποιητές είναι συγκοινωνούντα δοχεία και αυτό φαίνεται στο φαινόμενο της παράλληλης έμπνευσης. Λοιπόν, Ελενάκι μου, δεν μου το αφιέρωσες τυχαία αυτό το ποίημα, αλλά υπάκουσες σε μια αόρατη εσωτερική σου επιταγή, καθώς απαντάς σε ένα άγνωστο και ανέκδοτο δικό μου ποίημα, το οποίο κάνω γνωστό εδώ, δωρίζοντάς το σε σένα:
Συνεχίζω με το ποίημα εδώ:
Σ᾽ ΕΝΑΝ ΝΕΚΡΟ ΠΟΙΗΤΗ
Στην Ελένη Λιντζαροπούλου
Σ᾽ ἕναν νεκρὸ ποιητή
Τὶ θὰ μποροῦσες νὰ πεῖς;
Τίποτα πιά ποὺ θὰ μποροῦσε νὰ τ᾽ ἀκούσει
Γιατὶ οἱ νεκροὶ δὲν ἀκοῦν
Μονάχα ὑπακοῦν
Στὸ σκοτάδι
Ἀλλὰ λίγο φῶς θὰ μποροῦσες
Νὰ ρίξεις σὲ κάποιο του ποίημα
Θὰ μποροῦσες νὰ συλλαβίσεις ἀργὰ τὶς λέξεις
Ποὺ κι ἐκεῖνος συλλάβισε
Καὶ νὰ χαρεῖς τὴ μουσικὴ τῶν φθόγγων του
Σὰν νὰ τὴν χαίρεται ὁ ἴδιος
Θὰ μποροῦσες νὰ ὑποκαταστήσεις
Χωρὶς ν᾽ ἀντικαταστήσεις τὸ πρόσωπό του
Τὴν ὥρα ποὺ μὲ τὸ χαμηλωμένο βλέμμα του
Δὲν βλέπει μακρύτερα ἀπὸ σένα
ΗΛΙΑΣ ΚΕΦΑΛΑΣ
17 Φεβρουαρίου 2015
ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙΣ
Ηλίας Κεφάλας
Δεν υπάρχει βαθύτερο πηγάδι από τη λησμονιά.
Δεν υπάρχει αποδεκτή παρηγοριά.
Χωρίς μια χάρη δωρεάς στον εαυτό μας.
Οι στίχοι τι εύκολα που γράφονται
Και οι στίχοι τι εύκολα που σβήνουν.
Τα ποιήματα και οι ποιητές
Θα φύγουν σαν το γοργό νερό.
Η ποίηση θα μείνει. Λοιπόν
Η ποίηση θα μείνει, ευνόητο.
Αλλά, για κέρδος αν το περνάς αυτό
Έλα να μου το πεις.
******
Η φωτογραφία είναι του ποιητή. Έφτασε με το e-mail συνοδευμένη από αυτές τις λίγες λέξεις:
"Ὑπὸ βροχήν. Καὶ μέσα ἀπὸ τὸ τζάμι τοῦ αὐτοκινήτου ἡ συγκίνηση τοῦ δέντρου μᾶς διαπερνᾶ."
Για τον Ηλία Κεφάλα δείτε και ΕΔΩ