Τα γιατί και τα διότι της Ελένης

...

Είναι παλιά ιστορία η ανάγκη μου για την δημιουργία αυτού του ιστολογίου το οποίο είναι το μοναδικό από τα πολλά δικά μου, το οποίο δεν περιέχει κανενός είδους φιλαρέσκεια ή επιθυμία προσωπικής έκφρασης μέσω της γραφής - ακόμη και όταν θα τύχει να εκτεθούν εδώ δικά μου ποιήματα ή πεζά- αλλά αποτελεί τοπίο απόλαυσης. 
Η όποια δική μου έκθεση είναι φυσικό απότοκο της λογοτεχνικής τριβής και θερμότητας. 
Δεν ξέρω να σας πω ποιος είναι τελικά ο ποιητής ή ο πεζογράφος, πάντως είναι βέβαιο ότι ως τώρα επιβεβαιώνεται ο Ελυάρ και ο αφορισμός του ότι ποιητής είναι αυτός που εμπνέει και όχι εκείνος που εμπνέεται.
Στα Λάφυρα θα φιλοξενούνται ποιητές και ποιήματα, πεζογράφοι και πεζά κείμενα που με εμπνέουν, που αγαπώ και αγαπάμε.
Με την συμβολή ελπίζω και φίλων που στην πορεία θα προσκληθούν να αναρτήσουν και τις δικές τους επιλογές. 
Θα χαρώ να βρουν θέση εδώ και δημιουργοί εν ζωή, γνωστοί και άγνωστοι μα και εκείνοι που ο χρόνος παραγνώρισε την αξία τους και το σήμερα οφείλει να ξανακοιτάξει με σεβασμό και να τους αποδώσει μια θέση στο πάνθεον του Λόγου, χωρίς φυσικά να εξαιρούνται και οι μεγάλοι ποιητές και συγγραφείς των οποίων το έργο, αν και πασίγνωστο, παραμένει πάντα πηγή πλουτισμού της εσωτερικής μας πραγματικότητας.
Κι ανάμεσα τους κάποτε… μουσικές και τραγούδια... ανάλογα με το αίσθημα της στιγμής... ακόμη ακόμη και ζωγραφικοί πίνακες ή φωτογραφίες, ό,τι θρέφει την αισθητική μας πείνα και αντιμάχεται την εποχή.
Μοναδικό κριτήριο η, κατά τη γνώμη μου ή και των φίλων που θα συνεργαστούν, ποιότητα κάθε έργου που θα αναρτάται εδώ...

Είδωμεν λοιπόν…
...



Ελένη Λιντζαροπούλου

23 Οκτωβρίου 2010
Ξημερώνοντας