Στα μνήματα των ποιητών, αντί για λουλούδια, μοσχοβολούν ποιήματα.

Μικρή συγκίνηση

Στον θάνατο του Έκτωρα Κακναβάτου

Δεν σε προλάβαμε ζωντανό, ποιητή, μα σε γνωρίσαμε ένδοξο. 

Εξάλλου τι να φοβηθεί η ποίηση απ’ το θάνατο;

Είναι η μόνη που μπροστά του έχει τον τελευταίο λόγο.

Ε. Λ.

Έκτωρ Κακναβάτος – Σχέδιο για άλλοθι

ΑΥΛΙΔΑ - ΣΧΟΛΙΟ

Εστί ουν τραγωδία μίμησις πράξεως

σπουδαίας και τελείας...

Αριστοτέλης

Σου 'λαχε να δεις τέτοια απανεμιά πριν το χαμό

όπως η γόμωση οβίδας;

Κάποιος ρωτούσε για πού θα κινούσανε τα πλοία

Γιατί κατάπεσε ο άνεμος

Γιατί σα χύμηξε ο χαλκός ίσα στο λαιμό της

τον είπαν πετεινό

πού τη σφάξανε;

...κι οι θάμνοι γύρω σαστισμένοι

βουβαμένο κόλυβο ύπνωνε τη χούφτα

το σκυλί απόμακρο αυτοπυρπολήθηκε

στο γιαλό ακούστηκαν πατούσες·

είπαν, η ψυχή της που έφευγε

Και τότες — χίλιοι ταύροι —

από τον ανοιγμένο της λαιμό σηκώθηκε

ούριος άνεμος

—Αχαιοί, στα πλοία...

Αν όχι τίποτ' άλλο

κι αν σακατεύτηκαν κι αν δεν έμεινε σανίδα

απ' τα καράβια

κι αν η Τροία

«και Πρίαμος και λαός ευμελίοιο Πριάμοιο»

αν όλα πήγαν κατ' ανέμου

τουλάχιστον αυτό: η σφαγή χρησίμεψε

να είναι αλάθητος ο λόγος σου

να 'σαι κι ελόγου σου για Νόμπελ Σταγειρίτη.

Κάποιος ρωτούσε αν προβλέπεται

ποινική παρακαμπτήριος

για αθλιότητες δεδοξασμένων.

Βιογραφικό Σημείωμα ΕΚΤΩΡ ΚΑΚΝΑΒΑΤΟΣ (1920-2010) Ο Έκτωρ Κακναβάτος (λογοτεχνικό ψευδώνυμο του Γιώργου Κοντογιώργη) γεννήθηκε στον Πειραιά. Σπούδασε μαθηματικά στο πανεπιστήμιο Αθηνών (1937-1941) και εργάστηκε ως καθηγητής στην ιδιωτική εκπαίδευση. Διετέλεσε σύμβουλος στο Υπουργείο Παιδείας και αντιπρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου της Εταιρείας Συγγραφέων. Την πρώτη του εμφάνιση στο χώρο της λογοτεχνίας πραγματοποίησε το 1943 με την έκδοση της πρώτης του ποιητικής συλλογής που είχε τίτλο Fuga. Τιμήθηκε με το Β΄ Κρατικό Βραβείο ποίησης (1983 για τη συλλογή του In Perpetuum). Ο Έκτωρ Κακναβάτος τοποθετείται στην πρώτη μεταπολεμική γενιά των ελλήνων ποιητών. Το έργο του κινείται στα άκρα του υπερρεαλισμού με έντονη επεξεργασία της ηχητικής διάστασης του λόγου και αμείωτη ορμητικότητα που αγγίζει συχνά τα όρια της επιθετικότητας. 1. Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία του Έκτορα Κακναβάτου βλ. Γεράνης Στέλιος, «Κακναβάτος Έκτωρ», Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας7. Αθήνα, Χάρη Πάτση, χ.χ. και Ζήρας Αλεξ., «Κακναβάτος Έκτωρ», Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό4. Αθήνα, Εκδοτική Αθηνών, 1985.

Ενδεικτική Βιβλιογραφία • Αργυρίου Αλεξ., «Ο Έκτωρ Κακναβάτος και ο υπερρεαλισμός», Διαδοχικές αναγνώσεις ελλήνων υπερρεαλιστών, σ.234-240. Αθήνα, Γνώση, 1983. • Γεωργουσόπουλος Κώστας, «Ο αρχαίος θυμός. Ράτσα Υψικαμίνου», Η λέξη101, 1-2/1991, σ.4-8. • Ζερβός Θεοτόκης, «Έκτωρ Κακναβάτος: “In perpetuum” (ποιήματα), τυπ. Κείμενα 1983», Πόρφυρας21, 2/1984, σ.150. • Ζήρας Αλεξ., «Κακναβάτος Έκτωρ», Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό4. Αθήνα, Εκδοτική Αθηνών, 1985. • Κακλαμανάκη Ρούλα, «Εντολές στο άπειρο», Διαβάζω50, 2/1982, σ.149-151. • Καραντώνης Ανδρέας, «Έκτορα Κακναβάτου: Οδός Λαιστρυγόνων», Νέα Εστία104, ετ.ΝΒ΄, 15/11/1978, αρ.1233, σ.1524-1525. • Κούρτοβικ Δημοσθένης, «Έκτωρ Κακναβάτος», Έλληνες μεταπολεμικοί συγγραφείς· Ένας οδηγός, σ.108-109. Αθήνα, Πατάκης, 1995. • Μαρωνίτης Δημήτρης, Κριτική για τη συλλογή Οι οιακισμοί του Μενεσθέα, Το Βήμα, 10/12/1995. • «Σε β΄ πρόσωπο · Μια συνομιλία του Έκτορα Κακναβάτου με τον Αντώνη Φωστιέρη και τον Θανάση Νιάρχο», Η λέξη101, 1-2/1991, σ.85-88. • Σταμέλος Δ. – Τσαούσης Κ.Ι., Κριτική για την Οδό Λαιστρυγόνων», Ελευθεροτυπία, 22/9/1978. • Σταμέλος Δ., Κριτική για τα Μαχαίρια της Κίρκης, Ελευθεροτυπία, 26/11/1981. • Φραγκόπουλος Θ.Δ., «Ένα λεξίθηρο συμπίλημα» (κριτική για την Οδό Λαιστρυγόνων), Διαβάζω14, 10-11/1978, σ.61-63. • Φραγκόπουλος Θ.Δ., «Μια ποίηση Από Διός», Η λέξη101, 1-2/1991, σ.9-13. Αφιερώματα περιοδικών • Ελί-τροχος1, Ιανουάριος- Μάρτιος 1994, σ.3-16. • Μανδραγόρας5, 10-12/1994, σ.14-77.

Εργογραφία (πρώτες αυτοτελείς εκδόσεις) Ι.Ποίηση • Fuga. Αθήνα, 1943. • Διασπορά. Αθήνα, Πρώτη Ύλη, 1961. • Η κλίμακα του λίθου. Αθήνα, Ζάρβανος, 1964. • Τετραψήφιο. Αθήνα, Κείμενα, 1971. • Τετραψήφιο με την έβδομη χορδή. Αθήνα, Κείμενα, 1972. • Διήγηση. Αθήνα, Κείμενα, 1974. • Οδός Λαιστρυγόνων. Αθήνα, Κείμενα, 1978. • Τα μαχαίρια της Κίρκης. Αθήνα, Κείμενα, 1981. • Ανάστιξη του θρύλου για τα νεφρά της πολιτείας. Αθήνα, Κείμενα, 1981. • In Perpetuum. Αθήνα, τυπ. Κείμενα, 1983. • Κιβώτιο ταχυτήτων. Αθήνα, τυπ.Κείμενα, 1987. • Χαοτικά Ι. Αθήνα, Άγρα, 1997. • Οιακισμοί του Μενεσθέα Καστελάνου του Μυστρός. Αθήνα, Άγρα, 1995. ΙΙ.Μεταφράσεις • Joyce Mansour, Eρωτικά. Αθήνα, Κείμενα, 1975. • Joyce Mansour, Όρνια. Αθήνα, Κείμενα, 1987. • Marcel Schwob, Φανταστικοί βίοι. Αθήνα, Άγρα, 1987. • Joyce Mansour, Κραυγές, Σπαράγματα, Όρνια. Αθήνα, Άγρα, 1994. ΙΙΙ.Μελέτες - Δοκίμια • Για τον «Μεγάλο Ανατολικό». Αθήνα, Άγρα, 1991. ΙV. Συγκεντρωτικές εκδόσεις • Η κλίμακα του λίθου - Διασπορά. Αθήνα, Καστανιώτης, 1977. • Ποιήματα 1943-1974 Α΄. Αθήνα, Άγρα, 1990. • Ποιήματα 1978-1987 Β΄. Αθήνα, Άγρα, 1990. Πηγή εργοβιογραφίας: Εθνικό Κέντρο Βιβλίου