Στα μνήματα των ποιητών, αντί για λουλούδια, μοσχοβολούν ποιήματα.
Μικρή συγκίνηση Στον θάνατο του Έκτωρα Κακναβάτου Δεν σε προλάβαμε ζωντανό, ποιητή, μα σε γνωρίσαμε ένδοξο. Εξάλλου τι να φοβηθεί η ποίηση απ’ το θάνατο; Είναι η μόνη που μπροστά του έχει τον τελευταίο λόγο. Ε. Λ. Έκτωρ Κακναβάτος – Σχέδιο για άλλοθι ΑΥΛΙΔΑ - ΣΧΟΛΙΟ Εστί ουν τραγωδία μίμησις πράξεως σπουδαίας και τελείας... Αριστοτέλης Σου 'λαχε να δεις τέτοια απανεμιά πριν το χαμό όπως η γόμωση οβίδας; Κάποιος ρωτούσε για πού θα κινούσανε τα πλοία Γιατί κατάπεσε ο άνεμος Γιατί σα χύμηξε ο χαλκός ίσα στο λαιμό της τον είπαν πετεινό πού τη σφάξανε; ...κι οι θάμνοι γύρω σαστισμένοι βουβαμένο κόλυβο ύπνωνε τη χούφτα το σκυλί απόμακρο αυτοπυρπολήθηκε στο γιαλό ακούστηκαν πατούσες· είπαν, η ψυχή της που έφευγε Και τότες — χίλιοι ταύροι — από τον ανοιγμένο της λαιμό σηκώθηκε ούριος άνεμος —Αχαιοί, στα πλοία... Αν όχι τίποτ' άλλο κι αν σακατεύτηκαν κι αν δεν έμεινε σανίδα απ' τα καράβια κι αν η Τροία «και Πρίαμος και λαός ευμελίοιο Πριάμοιο» αν όλα πήγαν κατ' ανέμ
