Δήμητρα Χ. Χριστοδούλου: «Το ελάχιστο ψωμί της συνείδησης»

Για την ποίηση της Δήμητρας  Χ. Χριστοδούλου θα έχουμε την ευκαιρία να μιλήσουμε αναλυτικά σε λίγο καιρό. Το τελευταίο της βιβλίο με τίτλο: «Το ελάχιστο ψωμί της συνείδησης» έφθασε στα χέρια μου με το ταχυδρομείο πριν μερικές ημέρες για να μου δώσεις χαρά αναπάντεχη. Θα παραθέσω εδώ ένα ποίημα που ξεχώρισα ως μικρή ευχαριστία στην πολύ καλή μας ποιήτρια.

Η ΑΝΤΟΧΗ ΤΗΣ ΠΑΝΔΩΡΑΣ

Γέλια σαν άτακτα κρίνα
Απ’ το τζάμι στα χαρτιά μου
Στάζουν μια μυρωδιά αναχώρησης
Που δεν καταφερνω να δέσω.
Σκόρπια τ’ αφήνω στο μελάνι
Αυτών των αβέβαιων στίχων.

Ο κόσμος χαμογελά μουδιασμένα
Μπροστά στο θέαμα της πληγής.
Φαντάζεται πως θα υπάρξει χρόνος
Ή δεν φαντάζεται τίποτε.
Αγάπησε τα άνθη του τάφου του.
Κι όλο κάτι απομένει γαμήλιο,
Κάποιο χάχανο, μια βροχή από ρύζι,
Μια γυναίκα σε χηρεία παμπάλαια
Που φρεσκάρει το νερό στο ανθοδοχείο.

Μ’ έναν καγχασμό σαν βηχάκι
Χτυπούν δώδεκα. Στολίσου, Μάη…
Από τα πρώτα δευτερόλεπτα της γύρης
Όλη η πόλη κατάμονη.  


Κατηγορία: Ελληνική ποίηση
ISBN: 978-960-9530-85-9

Ημερ. Έκδοσης: 03/12/2014
Εκδόση: ΜΕΛΑΝΙ
Σελίδες: 98





 ΤΟ ΕΛΑΧΙΣΤΟ ΨΩΜΙ ΤΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ, δωδέκατο βιβλίο ποίησης της Δήμητρας Χ.Χριστοδούλου, που κατατίθεται σαράντα χρόνια πλέον μετά την πρώτη της εμφάνιση στα γράμματα, το 1974, συνεχίζει να ξετυλίγει εκείνο το νήμα πικρού σαρκασμού, υπαρξιακής ανησυχίας και εντατικής κοινωνικής παρατήρησης, που διατρέχει όλο και πιο καθαρά τα βιβλία της της τελευταίας δεκαετίας και που προσέδωσε έναν ιδιαίτερα διακριτό τόνο στην ποιητική της φωνή.Όμως εδώ η επιδιωξη της μεγαλύτερης δυνατής οικονομίας των μέσων οδηγεί σε αυστηρή συγκέντρωση γύρω από τη μικρή φόρμα, τα ποιήματα πρόζας και  οι εκτεταμένες ποιητικές αφηγήσεις αποκλείονται εντελώς, και το σύνολο του ποιητικού εγχειρήματος είναι φανερό ότι εστιάζει στο πιο λίγο από το λίγο, στο ουσιώδες και ζωτικό εκείνο κάτι, με το οποίο η συνείδηση (καλλιτεχνική και άλλη...) θα ήταν δυνατό να τραφεί και - ενδεχομένως- να θρέψει."
Cassin, λαμπρή και λαμπερή εκπρόσωπος τόσο του