Μιχάλης Παπανικολάου
ΟΙ ΠΑΡΕΕΣ
.
Τι γίναν οι παρέες εκείνες
Πού πήγαν τα τρελά τραγούδια
που ξεχύνονταν στους δρόμους
αδελφωμένα και
γκρέμιζαν τα σιδερένια κάστρα
και σπάζανε τις αλυσίδες
μιας πατρίδας μασκαράς
φτιασιδωμένης με μπογιές
και μπιχλιμπίδια από το Γιουσουρούμ
Τι γίναν οι παρέες εκείνες
Τι γίναν οι ποιητές που ψέλνανε το ξόδι
όσων δεν αντέξανε
την υγρασία του πόνου
Κάτω στους δρόμους οι σύντροφοι
μεθάνε όλοι μαζί
για να ξορκίσουν την παλιά-τους φωνή
την αδέξια πορεία-τους
τα φλογισμένα τραγούδια
σαν νάρχονταν απ τους Δελφούς
χρησμοί
Δέκα μέτρα μπροστά-μου
σωριάσανε τον Πέτρουλα στο πεζοδρόμιο
Δε λογαριάζανε μέρες που πέρασαν
μα αυτές που θάρθουν
μακριά απ τις προδοσίες των λέξεων
και τα λόγια-τους
αγκάθια φονικά
σαν το αθάνατο Αθάνατο
Δακρύζουνε τα κάγκελα
ραγίζουνε τα μάτια-μας
κ οι ματωμένοι ν ακούγονται
σαν τα πονεμένα σέρβικα τραγούδια
Ήταν κι εκείνος ο ψηλός λεβέντης
που τραγούδαγε δυνατά *
για ν ακούσουν πίσω από τον τοίχο
πως άντεξε κι απόψε
ν ακούσουνε τα σκοτεινά τα μάτια
οι σιδερένιοι με τα ξύλινα κοντάρια
εκείνο το λόγο το φριχτό που στάζει αίμα
Η Ελλάδα στους δρόμους
Η Ελλάδα η οργισμένη
η εξεγερμένη
η αγριεμένη
Η Ελλάδα που πάλευε
νικιόταν
αλλά πάντα έμενε όρθια
Πού είναι αυτή η Ελλάδα
Πώς ξεχαστήκαν όλ αυτά
Πού πήγαν εκείνες οι παρέες
αυτός ο Λαός ο ταξιδευτής
ο Λαός της ξενιτειάς
του νόστου και του κατατρεγμού
Χτες βράδυ ονειρεύτηκα
οι παρέες μαζευτήκαν πάλι
να λύσουν τα αινίγματα
μιας βάρβαρης ιστορίας
Χορεύανε ερωτικό μπλουζ
στην ολοφώτιστη πλατεία
βροχή κι ούτε ομπρέλα
τυλιγμένοι με σημαίες
Κάποια στιγμή ακούστηκε μια βαριά φωνή
Εμπρός
κ ύστερα
βυθίστηκε ανάλαφρος στο χώμα
κ η σημαία απ το απέναντι μπαλκόνι
βαρέθηκε να κραυγάζει την ελληνικότητά-της
σ αυτόν τον καιρό της ανομίας
δεν μπορεί ν απαντήσει στην απορία των περαστικών
αυτής της ταλαίπωρης νύχτας
αυτής της ταλαίπωρης πατρίδας
Περάσανε τα χρόνια
Τώρα όλο και λιγότερες φωνές
ακούω να λεν πως μ αγαπάνε
εμένα
που μια ζωή
διατρέχω τους μεγάλους δρόμους
Σήμερα
φτύνοντας συνέχεια
το ίδιο πάντα τραγούδι
χαμένος στο λαβύρινθο των Εξαρχείων
αναρωτιέμαι ακόμα
Πού χάθηκαν εκείνες οι παρέες
.
*Σολωμός Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΗΣ ΖΑΚΥΝΘΟΣ «…Κι ετοιμαζότουνα να φωνάξει δυνατά για να δείξει πως δεν πέθανε.»
Λίγα βιογραφικά από την βάση βιβλιονέτ
O Mιχάλης Παπανικολάου γεννήθηκε στον Πύργο. Παράτησε την Ιατρική στον τρίτο χρόνο για να σπουδάσει θατρο και κινηματογράφο όπου και εργάστηκε στη συνέχεια σα βοηθός μέχρι να "γυρίσει" την πρώτη του ταινία. Σκηνοθέτησε θέατρο, κινηματογράφο, τηλεόραση και ραδιόφωνο. Έγραψε κάποια λίγα θεατρικά έργα (όλα παραγγελία κι όλα παιγμένα), διηγήματα για τον περιοδικό Τύπο, στίχους τραγουδιών, σενάρια και εκδόθηκαν πέντε συλλογές ποιημάτων του, κάποια μεταφράστηκαν στ' αγγλικά. Ιδρυτικό μέλος θεατρικών σχημάτων και θεάτρων. Δίδαξε σε σχολεία (δραματικές σχολές), θέατρο και κινηματογράφο. Σε πείσμα πολλών, εξακολουθεί να εργάζεται και αρνείται να συνταξιοδοτηθεί.
*** Ο Μιχάλης Παπανικολάου πέθανε στις 16/5/2017
Λίγα βιογραφικά από την βάση βιβλιονέτ
O Mιχάλης Παπανικολάου γεννήθηκε στον Πύργο. Παράτησε την Ιατρική στον τρίτο χρόνο για να σπουδάσει θατρο και κινηματογράφο όπου και εργάστηκε στη συνέχεια σα βοηθός μέχρι να "γυρίσει" την πρώτη του ταινία. Σκηνοθέτησε θέατρο, κινηματογράφο, τηλεόραση και ραδιόφωνο. Έγραψε κάποια λίγα θεατρικά έργα (όλα παραγγελία κι όλα παιγμένα), διηγήματα για τον περιοδικό Τύπο, στίχους τραγουδιών, σενάρια και εκδόθηκαν πέντε συλλογές ποιημάτων του, κάποια μεταφράστηκαν στ' αγγλικά. Ιδρυτικό μέλος θεατρικών σχημάτων και θεάτρων. Δίδαξε σε σχολεία (δραματικές σχολές), θέατρο και κινηματογράφο. Σε πείσμα πολλών, εξακολουθεί να εργάζεται και αρνείται να συνταξιοδοτηθεί.
*** Ο Μιχάλης Παπανικολάου πέθανε στις 16/5/2017
| |||||||||||