Για τη Μάνα

Από -


ΜΝΗΜΗ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ ΜΟΥ

Έρχεσαι απ'τα προχτές στα όνειρά μου:
πάνω σ'ένα κρεβάτι ν'αγωνίζεσαι.

Απόψε όμως,
καθόσουν έξω στην αυλή και μπάλωνες.
Κοιτούσα τα πληγιασμένα μπράτσα σου.
Είναι απ'τους ορούς, μου λες,
με βασανίσανε.

          (Χρίστος Λάσκαρης, από τη συλλογή ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΝΟΥΜΕ!, Διαγώνιος 1986)


ΟΤΑΝ Η ΛΑΜΨΗ ΜΙΑΣ ΠΑΛΙΑΣ ΧΕΙΡΟΝΟΜΙΑΣ
                                       στη μητέρα μου που έφυγε

Τι απαλά θροίζουν τα μαλλιά σου
όταν φυσά ο αγέρας μες στη μνήμη μου.
Τι ζωντανή που φαίνεσαι πάνω στα χόρτα
όταν η λάμψη μιας παλιάς χειρονομίας
στα μαλλιά μου, σε φωτίζει.

Τι απαλά που λάμπεις στο μυαλό μου
και σηματοδοτείς μ'ένα δικό σου φως
όλες τις πλεύσεις.

          (Μανόλης Πρατικάκης, από τη συλλογή ΝΥΧΤΑ ΕΦΗΜΕΡΙΑΣ, 1980)


ΜΗΤΕΡΑ ΔΩΡΗΤΗ ΣΩΜΑΤΟΣ

Αναστημένα σε ξένο πρόσωπο τα μάτια σου
έκπληκτα γύρω τους κοιτάζουν δίχως μνήμες
κι εμένα αδιάφορα με προσπερνάνε
σα να μη μ'αγάπησαν ποτέ.
Άρρυθμοι οι κτύποι της καρδιάς σου
στο στήθος κάποιου άγνωστου
παράφορα αγωνίζονται
να συμφιλιωθούν με τη δική τους τη ζωή

Πώς έτσι άσπλαχνα με καταδίκασες παιδί μου
μέσ'από σένα ν'αγαπήσω
όλους αυτούς τους υποψήφιους νεκρούς;
Πόσες φορές ακόμα
μαζί τους θα πεθαίνεις λίγο λίγο
και ύστερα
σε πόσους τάφους θα κοιμάται το κορμί σου;

          (Αγγελική Σιδηρά, από τη συλλογή ΑΠΟΠΕΙΡΑ ΤΟΠΙΟΥ, 1994)